Genova en Verona

14-08-2014
Jaa we zijn in Genova!
Gisteren hebben we niet heel veel meer gedaan. In Milaan begon de stortregen en zijn we met onze backpacks maar naar het station gehobbeld. Vanaf daar gingen we naar Genova, waar het gelukkig wel droog was.
Lopen naar het hostel zou ons ongeveer veertig minuten kosten, maar ons kennende waarschijnlijk twee uur (inclusief gekibbel, kaart drie keer ondersteboven draaien, chagrijnige gezichten en hernia’s). We besloten daarom maar een bus te nemen, en wat een geweldige beslissing was dat. Ons hostel staat namelijk bovenop een berg! We hebben wel een fantastisch uitzicht vanaf het terras en de busrit ernaartoe is ook al een attractie op zich.
’s Avonds zijn we nog even de stad ingegaan en we hadden al een paar dingen gespot die we echt bij daglicht wilden zien. Rond ongeveer half tien bedachten we dat de bus misschien niet de hele nacht zou rijden, aangezien ons hostel buiten de stad ligt. We vroegen het aan een paar Italiaanse mensen en die raakten gelijk in paniek omdat ze ons niet verstonden. De hulptroepen werden ingeschakeld, een flinke schreeuw over het plein en daar kwam dochterlief aangerend die wel Engels verstond. Ze zei dat één bus al niet meer reed, maar dat we de ander wel konden pakken en gelukkig dichtbij. Dat hebben we maar gedaan en in het hostel aangekomen gingen we nog even relaxed film kijken.

Vandaag begonnen we met de bus. We hadden niet echt een specifiek doel, dus we stapten gewoon ergens uit waar het ons wel leuk leek. We kwamen door typisch Italiaanse straatjes, nauw en hoog en met het wasgoed drogend aan een lijn boven ons hoofd. Ontbijten hadden we nog niet gedaan (en het was inmiddels al bijna lunchtijd), maar bij toeval kwamen we door een straatje met allemaal hele goedkope broodjes en natuurlijk pizza’s en pasta’s.
’s Middags kwamen we langs een fontein die we eerder ook al hadden gezien en grepen de gelegenheid aan om even onze voeten in het water te doen en af te koelen. Terwijl we zaten te kletsen, viel ons oog op iemand die onze budgetreis zwaar aan het overtreffen was. Hij had een plastic tas met kleding bij zich en een stuk zeep en begon zijn kleding te wassen in de fontein, af en toe verbaasd bekeken door Italiaanse rijkelui die langs de fontein liepen. We hadden wel enigszins bewondering voor zijn extreem goedkope reismanier, maar we besloten dat wij toch liever écht schone kleding hadden en dat ons wasserette-avontuur best een goed idee was.
Daarna gingen we op zoek naar een strand, wat een stuk verder lopen was dan we dachten (ongeveer drie kwartier). Het strand waar we aankwamen was klein, druk en best wel vervuild. We wilden toch gaan zwemmen en nadat ik met een hele moeilijke manouvre mijn bikinibroekje aan had gekregen (aangestaard door vieze Italiaanse oude mannen), zag Jis dat haar bikini kapot was.
Toen gingen we weer met de bus terug om een nieuwe bikini te kopen, maar overal waren de bikini’s stom, te duur, of het broekje leek net een string (die overigens echt veel op het strand gedragen werden). Uiteindelijk slaagde Jis dan toch.
Daarna gingen we eerst eten in hetzelfde straatje waar we ’s middags hadden gegeten. Blijkbaar kwamen daar ’s avonds niet veel toeristen, want toen we daar weer weg liepen werden we ongelofelijk veel aangestaard en mannen riepen steeds ‘Ciao bella!’. Best een beetje eng, zeker omdat de mannen in kwestie minstens tien jaar ouder waren.
We gingen weer terug met de bus en vonden toen een stuk strand wat er veel beter uit zag dan we ’s middags hadden gezien. We wilden eerst om de beurt gaan zwemmen, maar Jis vond een groepje betrouwbaar uitziende Italianen die wel even op wilden letten dat onze spullen niet gejat werden. En toen was het moment daar, onze eerste duik in deze hele reis! Superlekker en het riep echt het zomergevoel in ons op. Na een minuut of tien kwamen twee leden van het tassenoppasgroepje ook het water in. Een wat oudere man met heel veel borsthaar, die daardoor wel wat weg had van een gorilla, en zijn zoon, zo begrepen wij uit zijn zuiver Italiaanse verhaal. Hij greep de gelegenheid direct aan om één van ons, of allebei, aan zijn zoon te koppelen. Hij moedigde met grootste handgebaren en gelach het gesprek tussen ons en de jongen aan, maar de jongen was wat verlegen en wij hadden geen interesse. Toen droop hij maar weer af naar het strand.
Later probeerde hij het nog eens door ons chips en bier en wodka aan te bieden, maar dat sloegen wij toch beleefd af. We gingen op een rots zitten om te drogen en toen begon het groepje wat lacherig te worden. Een snelle check sloot uit dat we er heel raar uitzagen, maar toen begonnen ze in het Italiaans te praten en te wijzen naar de rotsen. Ik werd al een beetje wantrouwig, maar toen ze ‘squeek, squeek’ zeiden, was ik binnen twee tellen van de rotsen. Ratten! Ieeewww! Jis was er wat stoerder onder dan ik, maar we besloten toch maar af te taaien toen we er daadwerkelijk één (en later meer) zagen rennen. Tussen een paar boten op het strand hebben we ons omgekleed en toen zijn we weer naar het hostel gegaan. Morgen gaan we weer verder met ons avontuur, op naar Verona!

15-08-2014
Vandaag stond er als eerste 7,5 uur treinen op de planning. Van Genova naar Verona. Inmiddels hebben we al een hele bibliotheek op onze e-readers gelezen. In de eerste trein zat er een man enorm naar mij te staren, hij keek zelfs niet echt weg toen ik terug keek. Bij de tweede trein gebeurde hetzelfde bij Jisca met een andere man. In de volgende trein begon er een man tegen ons te praten en die hield gewoon niet meer op. Hij had honderd verhalen over waar hij zelf allemaal geweest was en vroeg heel veel over onze reis. Daarna begon hij vragen te stellen over waar we woonden en waar we zouden verblijven in Verona, maar daar hebben we natuurlijk heel vaag over gedaan.
Het hostel was makkelijk te vinden en het is echt het allermooiste hostel tot nu toe. Het heet ‘Villa Francescatti’ en het ligt vlak bij het centrum. We slapen in het tuinhuisje met tot nu toe drie andere meiden. Als we het ene raam opendoen kijken we op palmbomen, het andere raam biedt uitzicht over de stad en de bergen. Heel mooi allemaal!
Toen we onze spullen neergegooid hadden, gingen we even het centrum in. Het blijkt dat we vlak bij allerlei bezienswaardigheden zitten (kastelen, huis van Julia, andere Romeo en Julia dingen etc.). We aten pasta bij een restaurantje en daarna doken we één van de vele ijszaakjes in. We namen drie bolletjes, flink torentje dus. Jis nam één lik en toen viel het hele torentje op haar benen, mouw en broek. Jis keek beteuterd, de ijscovrouw verschrikt en ik kwam niet meer bij van het lachen.
Daarna gingen we terug naar het hostel, we moeten namelijk wel echt vroeg ons bed uit (7:30-8-30 ontbijt, 9:00-16:00 de kamer uit omdat die wordt schoongemaakt). Wij gaan dus straks als brave kinders richting bed, morgen gaan we de stad nog wat beter verkennen. Ciao! ;)