Dag 10, Ella naar Arugam Bay

Vandaag hebben we een late bus naar Arugam Bay genomen, dus daarvoor konden we nog even wat rond Ella doen. We zijn een heel stuk gaan lopen, over het treinspoor. Dat doet iedereen daar, want er komt maar één keer in het uur een trein die erg langzaam gaat en die je van verre aan ziet komen. Bovendien is op het spoor fijner om op te lopen dan in de modder ernaast.
Het spoor bracht ons opnieuw door een heel mooi stuk Sri Lanka. Het was best een stuk lopen, maar omdat het zo mooi was merkte ik dat niet eens. We liepen door tot de Nine Arch bridge. Zoals de naam al zegt, een brug met negen bogen. Op het spoor zaten lokale jongens muziek te maken en er waren ook veel toeristen. Siraj zei dat toeristen niet weten van de weg via het spoor en allemaal met de tuk tuk komen. Ze moeten daar dan natuurlijk dik voor betalen, volgens Siraj lichtten de tuk tuk drivers de toeristen enorm op hiermee.
De brug was heel tof om te zien. Er zaten allemaal bijenkorven bij de bogen en Siraj zei dat daar honing uit gehaald werd. Hoe ze dat doen is mij wel een raadsel en Siraj kon het niet helemaal uitleggen, dus dat moet ik nog even opzoeken.
We hebben daar nog van die honing geproefd bij een klein restaurantje. Het smaakte anders dan de honing die ik gewend ben, maar lekker was het wel.
Daarna was het tijd om terug te gaan naar het guesthouse om de spullen te pakken en naar de bus te gaan. De reis naar Arugam Bay duurde lang, vooral omdat we ook over moesten stappen. De locals zeggen tegen elke toerist dat er geen bus is naar Arugam Bay, zodat ze tuk tuks nemen. Gelukkig had ik een local bij me en kon hij uitzoeken welke bus we moesten hebben.
Op het laatste busstation waar we over moesten stappen, was het al donker. Er stonden ook eigenlijk alleen maar mannen en die staarden mij allemaal aan met zo’n bepaalde blik die elke vrouw waarschijnlijk wel herkent. Ik was erg blij dat Siraj erbij was, want hier had ik niet alleen willen staan. Eén man stond achter Siraj en maakte een bepaalde beweging naar mij. Ik negeerde dat gewoon, want dat gebeurt zo vaak en overal (ook in Nederland).
Toen we later in een restaurantje zaten te eten kwam het gespreksonderwerp op veiligheid voor alleenreizende vrouwen. Ik vertelde dat ik hier niet graag alleen had willen staan en dat mannen met zo’n bepaalde blik kijken als Siraj de andere kant op kijkt. Ik vertelde ook over de man die een beweging had gemaakt naar mij en Siraj werd daar gelijk helemaal opgefokt om. Hij vroeg wie dat had gedaan en stormde gelijk naar buiten om te kijken of hij die man zag. Ik wilde er niet zo’n heisa van maken (ook omdat dit niks nieuws is en die man mij verder niet aanraakte ofzo) en zei iets van: “No, no, don’t worry! It’s okay”.
Toen we later naar buiten gingen liep die man net voorbij en Siraj had blijkbaar goed naar mijn blik gekeken, want hij begon gelijk: “Is that the guy?”. Ik zei nee omdat ik niet wilde dat hij ging vechten ofzo, maar hij had al genoeg gezien en vloog op de kerel af om iets te schreeuwen en duidelijk te maken dat hij dat dus nooit meer mag doen. De man schrok nogal, ontkende en ging er toen snel vandoor.
Later legde Siraj uit dat wat die man deed gezien wordt als zwaar respectloos naar vrouwen (is het natuurlijk ook) en dat het ook echt als een vergrijp telt waarvoor mannen naar de gevangenis gestuurd kunnen worden. Dat is wel even wat anders dan in Nederland. Ik ben wel blij dat Siraj erbij was, vooral omdat hij mij wel verdedigde maar niet gelijk als een dolle ging vechten.
We moesten daarna nog wel een tijd wachten op de bus. Het was de laatste bus en die zat stampvol, dus we moesten echt proppen om erbij te passen. Ik heb een uur zo gestaan zonder dat ik me kon bewegen. Positief was wel dat ik daardoor ook niet kon vallen, want de bus ging met een behoorlijke snelheid door scherpe bochten en over kuilen in de weg heen.
Uiteindelijk kwamen we aan in Arugam Bay. Siraj onderhandelde met een tuk tuk driver en die wilde een hele vette prijs omdat het nachttarief was. We liepen door en kwamen iemand tegen die ons wilde helpen. Hij ging praten met een andere tuk tuk driver en die kon ons voor 200 roepies naar onze bestemming brengen. Dat was een hele nette prijs en dus deden we dat. De man die het geregeld had zat er ook in, dus zaten we met z’n drieën achterin gepropt.
We stapten uit bij een hotel waar niemand wakker was. Een straathond bleef hard blaffen naar ons en opeens hoorden we een man heel angstig roepen. Hij was bang omdat er ineens mensen stonden, wij dus. Bleek dat we bij het verkeerde hotel stonden. Ons hotel was 200 meter terug en had bijna dezelfde naam.
Daar leek het even alsof we er ook niet in kwamen en we op de strandbedjes moesten slapen, want de eigenaar (vriend van Siraj) was blijkbaar in slaap gevallen. Siraj bleef net zo lang op de deur bonken tot er iemand open deed en we toch naar binnen konden. Het was een heel avontuur om hier te komen, maar gelukkig hebben we het gered. We zitten hier vlak bij het strand en ik kan niet wachten om het in daglicht te zien. Nu eerst maar eens slapen 