Dag 4, Kandy

Vandaag gingen we met de trein naar Kandy. We hadden de trein van 7 uur, dus om 6:20 stond mij Sri Lankaanse vriend al bij het hostel. Ik had afscheid genomen van de hostelmama. Ze gaf me nog een banaantje mee voor onderweg en een dikke knuffel.
De treinreis naar Kandy was supermooi. We kwamen langs rijstvelden, bergen, rivieren en heel veel bananenbomen en palmbomen. Bij de trein zijn de deuren en ramen open en je kan dus op de trap in de deuropening staan terwijl de trein rijdt. De trein dendert soms flink door en schudt alle kanten op, dus je hebt je spierballen wel nodig om je vast te houden. Soms kwam er een trein voorbij die zo vol was, dat er in elke deuropening iemand naar buiten hing en de hendels vast hield om te zorgen dat de rest er niet uit viel.
Verder zag ik onderweg veel mensen (en zwerfhonden) op en rond het spoor lopen, vooral bij kleine sloppenwijken die direct aan het spoor lagen.
In Kandy namen we een tuk tuk (familie van een vriend van Siraj, dus we kregen een goede prijs) naar het guesthouse. We dropten onze spullen en gingen naar het centrum om te lunchen. We gingen daarvoor naar een typisch Sri lankaans cafeetje. Zo één waar ik als toerist zo voorbij was gelopen omdat er alleen maar Sri Lankaanse mannen zaten en ik niet zeker wist hoe schoon het eten allemaal was. Ik denk dat die gast van de smaakpolitie in ieder geval spontaan een hartaanval zou krijgen, al zag ik verder geen ongedierte.
Iedereen at met de rechterhand, zonder bestek dus. We aten iets van curry met rijst en ik wilde ook zo proberen te eten. Het zag er natuurlijk niet uit, net een kleuter die lekker met eten zit te kwengelen. Het duurde dan ook een uur voor ik mijn bord leeg had. Siraj vond het allemaal wel grappig en vond het vooral goed dat ik het probeerde.
Daarna gingen we naar een tempel waar veel toeristen kwamen. Siraj hoefde daar niks te betalen, maar zodra mijn witte hoofd in beeld kwam gingen ze gelijk moeilijk doen over een ticket. De prijs daarvoor was ook niet mals: 2400 roepies (ongeveer 12 euro). Voor Sri Lanka is dat erg duur, dus dat hebben we maar vriendelijk afgeslagen.
Daarna pakten we een bus naar de botanische tuin van Kandy. Siraj zei dat ik even op een afstandje moest wachten en dan ging hij de tickets halen voor lokale prijzen. Het leek eerst te lukken, maar toen we de kaartjes moesten laten zien ging het feest toch niet door. Ondanks onderhandelingspogingen van Siraj. Er hingen camera’s en daardoor kon de grote baas meekijken en konden ze mij niet voor de lokale prijs door laten gaan. Ik heb toen toch maar gewoon een toeristenticket gekocht, want anders kom ik nergens in. Het scheelde wel erg veel: Siraj betaalde 60 roepies en ik 1500. Gelukkig was dit het wel waard: de tuin was echt prachtig. Er liepen zelfs wilde apen rond.
Na de botanische tuin gingen we een markt op. Siraj kocht steeds kleine lokale snackjes waar ik de naam niet meer van weet. Ik vind de Sri Lankaanse keuken wel erg lekker, mits ze een beetje rustig doen met de chilipepers. Siraj zegt dat hij de afgelopen dagen met mij niet pittig gegeten heeft, terwijl bij mij steeds de tranen over m’n wangen lopen en ik drie liter water nodig heb als we ergens gaan eten.
Al met al heb ik het hier nog steeds goed naar m’n zin. Ik begin steeds meer te wennen aan de cultuur en de mensen en het lukt steeds beter om erin mee te doen.